NAZAN SAATÇI / Kirik Dökük Bir Çocuk

NAZAN SAATÇI / Kirik Dökük Bir Çocuk

by Nazan Saatci on Friday, January 21, 2011


Nazan Saatci


Hipnoterapist cikali cok olmamisti, ofiste karsimda oturan bu iri yari adamin basit bir nedenle bana gelmedigini biliyordum.O bir sucluydu, defalarca calmis, yalan soylemis, icerde yatmisti ama henuz katil degildi. Bunu bilmek beni biraz rahatlatmisti.

Donuk bakan mavi gozlerine bakiyorum, hissiz, duygusuz, onu nasil delip gecebilecegimi bilmiyorum.Bir yerlerinde bir cocuk olmali, bir yumusak kalp, ama nerde, yada kalmismi? Onu bana getiren kiz arkadasi, ondan hic vazgecmemis, hala ondan bir hayat yapabilecegini dusunen cok iyi kalpli bir bayan. Oyleyse vardir diyorum, bir umit vardir birileri o kisi icin cirpiniyorsa, her zaman bir umit vardir.

Ismi D.L . Yas kirkiki , kasli bir yapisi var, kendisini butun hayatta basindan gecenlere hazirlamis gibi, gardini almis,dokunulmazligini ilan etmis,kuvvetli ama ruhsuz.Kiz arkadasinin ofise getirme nedeni onu hayata yeniden baslatmak.Gecmisini bilmeden bunu yapamazsiniz. Boyle hastalarin gecmislerini ogrenmek bir psikolog ofisi icin cok zaman alir,duzeltmek ise imkansiz gibidir.Elimde bir sansim oldugunu biliyorum, onu hipnoz edebilirsem onda degisiklikler yapabilecegimi hissediyorum ama bu kolay olmayacak, farkindayim.

Soguk bakislariyla ofisi tariyor, kacip gitmek ister gibi.Bense gulumsuyorum.“Hosgeldiz sevgili D., nasilsiniz bugun,. Elimi uzatiyorum, elini sikmam lazim, biliyorum bu onunla ilk kontagim, enerjimi hissettirmeliyim, samimiyetimi gostermeliyim, yoksa basaramam. Elimi sikiyor ama istemeden.”Iyiyim dokuluyor dudaklarindan tamamen rutin bir cevap.

Ona hipnoz seansini anlatiyorum. Bilinc altinla konusacagimi ve sorduklarima bir mahsuru yoksa dogru cevaplar almak istadigimi soyluyorum.Hapisaneye yeniden gitmek istemedigini biliyorum diyorum. Bunun icin sana yardim edecegim ama seninde bana yardim etmen gerek.Bu bizim aramizdaki kontrat, ona yardim edecegimi ama onunda bana yardim etmesi gerektigini bilmeli.Hayatini iyilestirmeyi istemeli.

Seansa girmesi zaman alabilir,tekniklerden birini seciyorum,dusundugumden cabuk oluyor.Artik seanstayiz.Geri gidiyoruz, cocukluguna hersey orda olmus, butun sorunlari kucuk bir cocukken baslamis, hep oyle olmazmi, cocuklugumuzda.

D.L. babasiz yetismis bir cocuk, annesi onu cocuklugunda sosyal hizmetler kurumuna birakmis ve hic arayip sormamis. Evlatlik olarak gittigi evde senelerce uvey babasinin dayaklariyla yasamis,defalarca evden kacmis, sokaklarda yatmis, gizli agir islerde calistirilmisti. D.L o gunleri anlatirken o anda o ufak cocuk olmustu adeta. Korumasiz, zavali, kirik dokuk bir cocuk.

“Usuyorum” diyordu sokakta uyudugu bir gunu anlatirken.”Karnim cok ac, burasi dehliz gibi bir yer, karanlik Benim gibi cocuklar var, birisi beni dovuyor, birsey yapmadim ama vuruyor bana.” Gozleri kapali terapi sandalyesinde uzanmis bu adama bakiyorum. Terapi oncesindeki eski heybetli gorumu yok, sanki kucuk bir cocuk var sandalyede, aciyi yuzunde goruyorum, yaslar suzuluyor gozlerinin kenarindan, bu iyiye isaret,icime bir mutluluk isigi doldu, iyilesecek, zamani bosuna harcamamisim, tunelin sonunda bir isik gorundu, D.L iyilesecek.

Terapinin dorduncu gunu. Gecmisinde calismaya devam ediyoruz. Artik annesinden nefret ettigini biliyorum.. Sandalye terapisini deniyorum.Bugun annesiyle yuzlestiler,anne rolunu ben ustlendim, konustuk, iki saatin sonunda annesiyle baristi ama seans sonunda mucize beklemiyorum, biliyorum gorevim daha bitmedi.

D.L ve sevgilisi iyi kalpli bayan arkadasinin hikayesi iyi sonla bitti. Evlendiler, D.L iyi bir firmada calisiyor.O hipnozun o kacinilmaz iyilestirme etkisini denemeyi kabul etmis nadir kisilerden birisi.. Disarda binlerce D.L ler var, cocukluklarinda hayatlari mahvedilmis,sevgisiz yetistirilmis,iskence edilmis,karnini gunlerce doyuramamis, sicak bir eve hasret gitmis, hic oyuncagi olmamis, binlerce D.L. Gunler gecmis, buyumek zorunda kalmis, cocuklugunu yasayamamis , simdilerin suclulari arasinda binlerce D.L Insan kotu dogmaz, kotu olur sozunun dogrulugunu bir kez daha hissediyoruz. Kendi ailesinde gordugu baski, sevgisizlik bir anneyi, yada babayi suclu bir evlat yetistirmeye itiyor. Anne ve baba olmak kolay, iyi bir anne baba olmak , iste o oz veri istiyor.

Gelecegimizin yapi taslari cocuklarimiz, pamuklara sarmamiz gereken, fizik ve ruh sagligi dengeli fertler olmalari icin caba sarfetmemiz gereken cocuklarimiz.Bu anlamli gunun Birlesmis milletler tafindan kabul edilip Cocuk Haklari gunu olarak ilan edilmesinin uzerinden yarim asir gecmis ve bu gun hala binlerce cocugun her turlu islerde kullanilarak yasam mucadelesi verdigini, binlercesinin silahlarin namlusu altinda yasam surdurdugunu biliyoruz. Keske bu gunu, sadece bugun degil, 365 gun hatirlaya bilsek, keske bu gune gereken hakki ve cocuklarimiza gereken haklarini layikiyle verebilsek, keske D.L lerin boylesi kirik dokuk olmalarina hic izin vermesek.