RUMI’ NIN ISIGINDA… by Nazan Saatci on December 29, 2011

RUMI’ NIN ISIGINDA…

by Nazan Saatci on December 29, 2011


Gözlerimden süzülen yaslari durduramiyorum. Türbesinin önü kalabalik, yakin olmak için adeta yarisiyorlar. Ben geride duruyorum, ona uzaktan bakiyorum. Enerjisini hissediyorum önce, sonra onu görüyorum. Hz. Mevlana orada. Eger görmek isterseniz gönül gözünüzü kullanin, görürsünüz.

“Çok çagirdin ama affet, anca gelebildim” dedim.
Gülümsedi. Ve o an gül yapraklari serpildi etrafa ve güllerin kokusu yayildi.
“ Sen kendini çagirdin”dedi. “Geç degilsin, vakti simdidir belki, hazirmisin?.”
“Hazirmiyim bilmiyorum” dedim.
“Yolun çok ama bir yerden baslamali insan degil mi?”
“Haklisiniz. Basarabilecek miyim?”
“Buradasin ya “ dedi.”Bir nedeni olmali. Sen bileceksin.”
“Evet, biliyorum” dedim.” Inaniyorum da.”
Tekrar gülümsedi.v “Aglamaktan imtina etme” dedi. “Gözyaslari köprü olur bizlere”.
“Istesemde durduramiyorum’ dedim. ‘Burada size bu kadar yakin olabilecegimi bilemezdim. Neredeymisim daha önceleri? “
‘Kendine kizma aksine…’
‘Haklisiniz dedim. Içim içime sigmiyor. Sizinle konusmak, böyle birsey olur mu?’
‘Neler olmaz ki’ dedi. ‘Artik biliyor olmalisin,’
‘Evet’ dedim…’mucizeler…dünya aslinda çok güzel.’
‘Dünya mi? Evren mi güzel olan..yoksa yurek mi?’
‘Haklisiniz, yüregimizle güzel bakinca güzel görürüz. Ne demistiniz siz; Dünyayi görmek icin gerçek göze ihtiyaç vardir.” O an yanimdaki adama gözüm takildi. Türbeye dogru secde ediyordu. Yanlis bu. Olmaz ki, dogru degil diye düsündüm ki kaslarini çatti. ‘Elestirme’ dedi. ‘Birak herkes ruhunu özgür kilsin. Oda bilir, sükür secdesi bu. Belki yönünü karistirmistir, belkide yönü dogrudur, niyete bakalim.’
‘Tüh’ dedim, ‘ne çok hata yapiyoruz, düsüncelere gem vurmak zor.’
‘Gem vurma sende, sadece yönlendir..dogru ve güzele…’
‘Haklisiniz’ dedim. ‘Hep yanimda olsaniz, daha iyi ögrenirim ama yoksunuz.’
‘Yanlis’ dedi. ‘Yok muyum, emin misin?
‘Varsiniz dedim gözlerimden yaslar bosanirken. Aslinda hep varsiniz, hep benimlesiniz, ne aptalim.’
‘Hatirla’ dedi, ‘nefsini köreltirken, egonu yenerken, dogruluk sinavlarindan geçerken, hep ben vardim yaninda.’
‘Çok sükür Rabbim’e dedim, iyiki varsiniz, bütün gönül dostlari..iyiki varsiniz.’
Göz yaslarim sel oldu. Durduramiyorum.
Birden gözüm kalabaliktaki bir kisiye takildi. Derin bir meditasyonda, ellerini önden baglamis, saygi içinde. Ya kuzey ülkelerinden yada Amerika’li, kumral, salkallari var.
‘Sizi görüyor gibi’ dedim.
‘Görür’ dedi.
‘Amerika’li mi?’
‘Evet Adi Ibrahim. O bana hep hizmet için gelir.’
Ibrahim geri geri yürüyerek uzaklasiyor türbeden. Arkasini dönmüyor. O adabi biliyor, derin bir saygi ve husu içinde. Önümden cep telefonuyla konusarak geçen kadini elestirmeye korkuyorum. Neme lazim belki yine kizar. Döndüm baktim ama artik yoktu. Hosgörünün bu engin denizinde yüzmüs, sevginin doruklarina ulasmis kutsal insanin mekanindan ayrilirken içime bir huzur çöktü. Yine kavusurmuyuz acaba? Ben sizi hep özleyecegim, siz benim de isigimsiniz. dedim. Biliyorum o beni duyuyor.

Seb-i Aruz, Aralik 2011
Konya / Nazan Saatçi

Ve Rumi’nin isiginda:

DOSTLAR, INCE YASAMALIYIM BEN YINE…

Ne zamandir kavgam vardi Benligimle,
Intikami kalbinden hançerlemistim.
Nefreti yüregimden çoktan göndermistim.
Inadim ile dostça vedalasmistik.
Kiskançlikla isim hiç olmaz, onunla dost ayrilmistik.
Hirsi yenmistim tavlada..bir daha da gelmemis.
Kibir’i vurdum ayaklarindan, dönmeyi düsünmemis.
Gurura yenilmistim ama bir daha dalasmadik
Ve gecen hafta nihayet Öfkem ile savastik
Ama böylesi Sevgi ile daha yeni karsilastik.
Dedim ya uzun kavgalarim vardi benim, upuzun,
Tam ben kazandim derken…
Yüklerimi atmis hafiflemisken,
Egomu yenmis…sadece O’na yönelmisken
Ah be Sevgi, böylesi çok, nerden çiktin karsima
Isim zor, anladim ki olmuyor sensizde,
Insan bu, sevmeyi de seviyor, sevilmeyi de.
Simarmadan, yenilmeden benligime,
Dostlar ince yasamaliyim ben yine, çok ince.

Nazan Saatçi
Nisan 2011/ U.S.A